Ορεινοί βοσκότοποι και δασοπονία

Οι ορεινοί βοσκότοποι της χώρας μας αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά κεφάλαια της πρωτογενούς παραγωγής του τρίπτυχου “δασοπονία-κτηνοτροφία-γεωργία”. Περιλαμβάνουν τις εκτάσεις εκείνες που δεν προσφέρονται για δασική ή γεωργική εκμετάλλευση και καλύπτονται κυρίως από φρυγανώδη, ποώδη, αραιή θαμνώδη, ή διάσπαρτη με δασικά δένδρα βλάστηση. Η αναχρονιστική δασική νομοθεσία και το αντιφατικό ιδιοκτησιακό καθεστώς, που κύρια στηρίζεται στη χρησικτησία και στους τίτλους από εποχής Τουρκοκρατίας αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της δασοπονίας και ορεινής λιβαδοπονίας. Η έλλειψη Εθνικού Κτηματολογίου, η μή ύπαρξη χωροταξικού σχεδιασμού των χρήσης γης, καθώς και η αλόγιστη εκμετάλλευση της παραγωγικής δυνατότητας του εδαφικού κεφαλαίου, έχουν ως συνέπεια την ασάφεια των ορίων δάσους, αγρού και βοσκοτόπου και την κακή διαχείριση των δασοοικοσυστημάτων και των ορεινών βοσκοτόπων . Σήμερα στην χώρα μας η διαχείριση των ορεινών δασικών εκτάσεων πρέπει να αλλάξει και να γίνει σύμφωνα με τους κανόνες της πολλαπλής χρήσης της γης και τις ανάγκες του σημερινού ανθρώπου. Η αξιοποίηση των δασικών πόρων πρέπει να γίνεται στα πλαίσια της προσφοράς του δάσους σε αγαθά και υπηρεσίες, χωρίς να παραβλέπεται η αξιοποίηση των ορεινών λιβαδικών πόρων σε κτηνοτροφικά προϊόντα . Το δάσος και η βόσκηση μπορούν να συνυπάρξουν και ο δασολόγος της πράξης καλείται να ασκήσει το δύσκολο έργο της διαχείρισης του δασικών εκτάσεων με ταυτόχρονη ανάπτυξη της δασοπονίας και λιβαδοπονίας.