Έννοια της ποιότητας τόπου στα λιβάδια

Στην επιστήμη της λιβαδοπονίας, η ποιότητα τόπου αποτελεί βασική έννοια για την αξιολόγηση, μελέτη και διαχείριση των λιβαδιών. Διεθνώς, ήδη από τη δεκαετία του ’30 στις Η.Π.Α., οι λιβαδοπόνοι όρισαν την ποιότητα τόπου ως μία συνέχεια της εφαρμογής της θεωρίας της ποιότητας τόπου στη δασοπονία. Στη συνέχεια, η έννοια της ποιότητας τόπου τροποποιήθηκε και μετονομάστηκε σε «οικολογικό τόπο». Ο οικολογικός τόπος αξιολογείται με βάση κλιματολογικά, τοπογραφικά και εδαφικά χαρακτηριστικά ενός λιβαδιού και εφαρμόστηκε στα λιβάδια των Η.Π.Α., του Καναδά και της Αυστραλίας. Στην Ελλάδα, η πρώτη αναφορά της ποιότητας τόπου έγινε στη δεκαετία του ’60. Η έννοια βασίστηκε στις θεωρίες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στις Η.Π.Α. Αργότερα, λόγω των ιδιαιτεροτήτων της ηπειρωτικής Ελλάδας, η ποιότητα τόπου επαναπροσδιορίστηκε και ταυτίστηκε με την έννοια της παραγωγικότητας. Η ταύτιση αυτή ισχύει και στη δασοπονία, όπου η ποιότητα τόπου προσδιορίζεται μέσα από τα βιοτικά και αβιοτικά χαρακτηριστικά του σταθμού.