Διερεύνηση των συστημάτων εκτροφής μικρών μηρυκαστικών στην Επαρχία Λαγκαδά Θεσσαλονίκης

Το σύστημα εκτροφής αιγών και προβάτων διερευνήθηκε σε οχτώ Δημοτικά Διαμερίσματα (Δ.Δ.) και Οικισμούς της επαρχίας Λαγκαδά Θεσσαλονίκης με τη βοήθεια ερωτηματολογίων που απευθύνθηκαν στους κτηνοτρόφους, το χειμώνα του 2002. Τα Δ.Δ. και οι Οικισμοί, ανάλογα με την υψομετρική τους θέση, διακρίθηκαν στη χαμηλή (<200 μ.), στη μεσαία (200-600 μ.) και στην υψηλή ζώνη (600-1000 μ.). Ο αριθμός των αιγών (14.950) που εκτρέφονται στην περιοχή είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο αριθμό των προβάτων (11.248) και αυξάνεται από τη χαμηλή ζώνη (3.482) προς την υψηλή (7.401). Το μεγαλύτερο μέρος των ζώων παραμένει στα Δ.Δ. όλο το χρόνο, ενώ ένα μικρό μόνο ποσοστό (4,7%) μετακινείται κατά τους θερινούς μήνες. Σε όλες τις ζώνες το σύστημα εκτροφής βασίζεται στη χρησιμοποίηση των λιβαδιών, στη χορήγηση ζωοτροφών, στη βόσκηση αγρών (γρασίδια) και εποχιακών υπολειμμάτων (καλαμιές σιτηρών μετά το θερισμό). Τα μικρά μηρυκαστικά βόσκουν στη χαμηλή ζώνη περίπου 9-10 μήνες, στη μεσαία 7-9, ενώ στην υψηλή ζώνη 6-7. Σε όλες τις ζώνες η βόσκηση στα λιβάδια διακόπτεται για δυο περίπου μήνες το καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια των οποίων, τα ζώα βόσκουν στα εποχιακά υπολείμματα των σιτηρών. Οι ζωοτροφές που χορηγούνται στα ζώα είναι καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη, βρώμη, ξηρό χόρτο μηδικής, βαμβακόπιτα και πούλπα ζαχαρότευτλων.