Oικοτουρισμός και φρυγανικά οικοσυστήματα

Ο τουρισμός στην Ελλάδα στηρίζεται κυρίως στην ανάπτυξη των νησιών και των παραθαλάσσιων περιοχών και για το λόγο αυτό παρουσιάζει υψηλή εποχικότητα. Η ανάγκη της αποσυμφόρησης των παραλιακών περιοχών και της διασποράς των τουριστών μέσα στη θερινή περίοδο, αλλά και η ενίσχυση του χειμερινού τουρισμού για τη λύση του προβλήματος της εποχικότητας υπαγορεύει την αντικατάσταση του μοντέλου του συμβατικού τουρισμού με έναν νέο, τον αειφορικό τουρισμό, ή οικοτουρισμό. Ο οικοτουρισμός υποστηρίζει τις αξίες διατήρησης της φύσης και της πολιτισμικής κληρονομιάς, αποτελεί ένα πεδίο σύνδεσης του τουρισμού με την αειφόρο ανάπτυξη και συμβάλλει στην ολοκληρωμένη διαχείριση μιας περιοχής, επιφέροντας οικονομικά οφέλη και διαμορφώνοντας τις τάσεις και τα χαρακτηριστικά τοπικών φορέων, επιχειρηματιών και επισκεπτών. Ο οικοτουρισμός εφαρμόζεται σε πληθώρα οικοσυστημάτων, αξιοσημείωτη όμως θεωρείται η εφαρμογή του στα φρυγανικά οικοσυστήματα, που σε μεγάλο ποσοστό απαντώνται στα νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη και τα οποία προσφέρουν ένα εξαίρετο αισθητικό τοπίο λόγω των ποικιλόχρωμων σχηματισμών τους κατά την περίοδο της άνθισής τους. Επίσης το καλοκαίρι διαχέουν στην ατμόσφαιρα ένα ευχάριστο άρωμα λόγω των πτητικών αιθέριων ελαίων που περιέχουν. Έτσι ο εποχικός διμορφισμός τους δημιουργεί όμορφα οπτικά ερεθίσματα. Η παρουσία σε αυτά άγριας ζωής είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς και η συμβολή τους στην παραγωγή άλλων προϊόντων (μέλι, κερί, καλλυντικά κ.ά.), τα οποία συντείνουν στην ανάπτυξη του εμπορίου και του τουρισμού. Από την εφαρμογή του στα φρυγανικά οικοσυστήματα δύνανται να προκύψουν πολλά οφέλη. Η παρούσα εργασία αποτελεί μία προσεγγιστική ερμηνεία της έννοιας του οικοτουρισμού, επικεντρώνεται στην αναζήτηση πρακτικών που αποσκοπούν στην αειφορική χρήση των φρυγανικών συστημάτων, ελέγχει τα προϊόντα και τις παροχές που απορρέουν από την εφαρμογή του στα συστήματα αυτά και προτείνει τις απαραίτητες ενέργειες για την προώθηση και μετακίνηση του τουρισμού την περίοδο της άνοιξης.