Εφαρμογή του Κανονισμού 1257/99 της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δάσωση γεωργικών εκτάσεων: Η περίπτωση της μορεοκαλλιέργειας
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για τη φύτευση ξυλωδών ειδών, τα οποία έχουν υψηλή θρεπτική αξία, μεγάλη παραγωγή βοσκήσιμης ύλης και επιπλέον εγκαθίστανται εύκολα. Η μουριά, ένα αυτοφυές δένδρο της Κίνας και της Άπω Ανατολής, συγκαταλέγεται μεταξύ των παραπάνω ειδών. Επιπλέον, το φύλλωμα της αποτελεί τροφή για τους μεταξοσκώληκες και χρησιμοποιείται για φαρμακευτικές χρήσεις. Στην Ελλάδα, η μορεοκαλλιέργεια είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη στην περιοχή του Σουφλίου του νομού Έβρου. Στην εργασία αυτή εξετάζεται η εφαρμογή του κανονισμού 1257/99 στο νομό Έβρου. Ειδικότερα μελετώνται οι στάσεις των μορεοκαλλιεργητών και τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.
1Τμήμα Δασολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, 68 200 Ορεστιάδα, e-mail: garamp@fmenr.duth.gr 2Οικονομολόγος- Περιβαλλοντολόγος, Διδάκτορας του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος Α.Π.Θ., Αβέρωφ 20, 421 00 Τρίκαλα, e-mail: ssofios@hotmail.com
Λέξεις Κλειδιά:Επενδύσεις, πολιτικές, ανάπτυξη της υπαίθρου
Αρχείο PDF:Κατεβάστε τη Δημοσίευση σε PDF Αρχείο
Βιβλίο:ΛΙΒΑΔΙΑ ΤΩΝ ΠΕΔΙΝΩΝ ΚΑΙ ΗΜΙΟΡΕΙΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ: ΜΟΧΛΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ - Πρακτικά 4ου Πανελλήνιου Λιβαδοπονικού Συνεδρίου Βόλος, 10 – 12 Νοεμβρίου 2004 (Επιμέλεια έκδοσης: Παναγιώτης Δ. Πλατής & Θωμάς Γ. Παπαχρήστου)
