Η χρήση του ενδιαιτήματος από το τσακάλι (Canis aureus) σε αγρολίβαδα της νότιας Ελλάδας

Η ραδιοπαρακολούθηση 5 τσακαλιών (Canis aureus) στις περιοχές Μόρνου – Φωκίδας και Ανατολικής Σάμου διήρκεσε από 2 έως 15 μήνες. Το μέγεθος του ζωτικού χώρου στα ζώα που παρακολουθήθηκαν για ένα έτος ήταν 2,2 έως 15 τ.χλμ. Περιοχές παρουσίας των τσακαλιών ήταν χαμηλού υψομέτρου αγρο-οικοσυστήματα με διάσπαρτους οικισμούς που χαρακτηρίζονταν από μωσαϊκό καλλιεργειών μικρής έκτασης εναλλασσομένων από πυκνή βλάστηση. Τα τσακάλια είχαν αποκλειστικά νυκτόβια δραστηριότητα και χρησιμοποιούσαν τις περιοχές με πυκνή βλάστηση ως ημερήσια καταφύγια. Τέτοια καταφύγια παρατηρήθηκαν και σε κατάλληλες τοποθεσίες πολύ κοντά σε οικισμούς. Κατά τις νυχτερινές ώρες, συνήθως μία ώρα μετά τη δύση του ηλίου και μέχρι την ανατολή, χρησιμοποιούσαν λιβάδια και ανοιχτές καλλιεργούμενες εκτάσεις για τροφοληψία. Ορεινές περιοχές με συνεχόμενες συμπαγείς δασικές εκτάσεις και μειωμένη ανθρώπινη παρουσία φαίνεται ότι αποτελούν εμπόδιο για την εποίκιση και επέκταση των πληθυσμών των τσακαλιών.